Woensdagavond 19 december 2003 vond in Heusden (gemeente Heusden) uitvoering van drie werken van W.A. Mozart plaats. Onder de muzikale leiding van Marc Versteeg stonden de volgende uitvoerenden:

Koor Vocaal Ensemble Markant Solisten Lenneke Ruiten - sopraan
      Wilke te Brummelstroete - alt
Orkest Musica Ducis brabantiae   Harry van Berne - tenor
      Ken Gould - bas

Onderstaande recensie spreekt weer voor zich. Na de eerdere uitvoeringen is het verheugend om de toenemende belangstelling en ondersteuning uit de Heusdense gemeenschap en omgeving te mogen ervaren.

Mozart op slag weer verliefd
Groots kerstconcert in sfeervol Heusden

Als Mozart afgelopen vrijdagavond door het Heusder Vestingstadje had gelopen, dan was hij via het spoor van vuurpotten en kaarsen bij de Grote- of Catharijnekerk uitgekomen. In deze kerk was tijdens -het nu reeds traditionele - kerstconcert een bloemlezing van zijn religieuze werk te beluisteren. Maar zou Mozart dit concert toch niet meer gezien hebben als een ode aan zijn vrouw Constanze Weber?

Voor de pauze brachten het vocaal ensemble Markant en het kamerorkest Musica Ducis brabantiae Mozart's misschien meest blijvende werk voor de kerkmuziek ten gehore, de Vesparae solennes de Confessore. Een werk met een gevarieerd gamma aan stijlen, dat gaat van een strenge fugatische toonzetting van Laudate Pueri tot een terecht befaamd Laudate Domininum en wordt vanzelfsprekend afgesloten met een Magnificat. Alhoewel het werk geschreven is voordat hij met zijn Constanze in het huwelijk trad, speelt de sopraan hierin al een belangrijke rol. En rol die het mooist tot uiting komt in de stralende sopraanaria Laudate Domininum. De sopraan Lenneke Ruiten -winnares van het Internationaal Vocalisten Concours in 2002- raakte daar de gevoeligheid en sfeer, die door het koor en orkest mooi omlijst werd. Een sfeer die tot de pauze nog goed vastgehouden werd door de vertolking van het juweeltje van een motet Ave Verum Corpus, gecomponeerd op het moment dat Constanze in Baden een kuur deed.

Echter dit alles was slechts de opmaat voor het echte werk van de avond, de onvoltooide Mis in c. Een werk dat blijkbaar bedoeld is als dankzegging voor zijn huwelijk met Constanze. Een werk waarin, hoe kan het ook anders, een sopraan moet schitteren. Een eerste schittering was er in het Laudamus te, maar een brok in de keel kreeg je toen na het Credo de eerste tonen van het Et incarnatus est klonken. Lenneke Ruiten vertolkte in deze prachtige aria de wederopstandig van Constanze. Een aria die menig sopraan slapeloze nachten bezorgt werd door haar voortreffelijk gezongen. Dirigent Marc Versteeg koos in de Mis voor de zelden uitgevoerde dubbelkorige uitvoering zoals gereconstrueerd door de musicoloog H.C Robbins Landon. Een goede keuze, zoals bijvoorbeeld bleek uit het grootse Qui Tollis, waarin de last van de zonden bijna letterlijk door de donkere dagen voor kerst gedragen wordt. Maar ook zeker in het Sanctus en Osannawaarin de jubelklanken horend bij het kerstfeest vol tot uitdrukking kwamen.

Voor de overvolle kerk was deze avond een prachtig begin van het kerstfeest. En voor Mozart? Dit was dan toch de avond waarin hij hevig verliefd zijn Constanze zag schitteren als de ster die de weg wees naar het pas geboren kinderke.

Gehoord: 19 december 2003, Grote- of Cathrijnekerk te Heusden. Uitvoerenden; Marc Versteeg, dirigent; Lenneke Ruiten, sopraan; Wilke te Brumelstroete, mezzo sopraan; Harry van Bern, tenor; Ken Gould, bas; Vocaal Ensemble Markant en Musica Ducis brabantiae.

Heusden, 19 december 2003.
Paul Denneman